زمانه گفت مرا: خشم خویش دار نگاه

ای مرا با شور شعر آمیخته

شعر دل نوشته داستان و ...

درباره وبلاگ

به وبلاگ من خوش آمدید

پیوندهای روزانه
حرم دل
دانلود
سایت افزایش بازدید
حمل ماینر از چین به ایران
حمل از چین
پاسور طلا
الوقلیون
نمايش تمام پیوندها

پيوندها
زندگی لحظه ای برای با هم بودن
مهدی جان کجایی؟
دنیای دامپزشکی
ردیاب خودرو

تبادل لینک هوشمند
برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان ای مرا با شور شعر آمیخته و آدرس shoor.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.

ورود اعضا:


	نام :
	وب :
	پیام :
	2+2=:


(Refresh)

<-PollName->

<-PollItems->

خبرنامه وب سایت:

برای ثبت نام در خبرنامه ایمیل خود را وارد نمایید

آمار وب سایت:

بازدید امروز :
بازدید دیروز :
بازدید هفته :
بازدید ماه :
بازدید کل :
تعداد مطالب : 51
تعداد نظرات : 14
تعداد آنلاین : 1

http://www.20store.ir/Marketing.php?wid=42326&Bname=%D9%85%D8%AC%DB%8C%D8%AF+%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C#L5

منوي اصلي
صفحه نخست
پروفایل مدیر وبلاگ
پست الکترونیک
آرشیو مطالب
عناوین مطالب وبلاگ

نويسندگان
شوریده

آرشيو وبلاگ
دی 1391
شهريور 1391
تير 1391
خرداد 1391
ارديبهشت 1391
فروردين 1391
اسفند 1390
بهمن 1390

آخرین مطالب
<-PostTitle->

زمانه گفت مرا: خشم خویش دار نگاه

پنج شنبه 20 بهمن 1390برچسب:,

:: 19:13 :: نويسنده : شوریده

زمانه گفت مرا: خشم خویش دار نگاه		کرا زبان نه به بندست پای دربندست
این جهان پاک خواب کردارست		آن شناسد که دلش بیدارست
نیکی او به جایگاه بدست		شادی او به جای تیمارست
چه نشینی بدین جهان هموار؟		که همه کار اونه هموارست
دانش او نه خوب و چهرش خوب		زشت کردار و خوب دیدارست
به خیره برشمرد سیر خورده گرسنه را		چنان که درد کسان بر دگر کسی خوارست
چو پوست روبه ببینی به خان واتگران		بدان که: تهمت او دنبه‌ی به سر کارست
آن صحن چمن، که از دم دی		گفتی: دم گرگ یا پلنگست
اکنون ز بهار مانوی طبع		پرنقش و نگار همچو ژنگست
بر کشتی عمر تکیه کم کن		کین نیل نشیمن نهنگست
مرغ دیدی که بچه زو ببرند؟		چاو چاوان درست چونانست
باز چون بر گرفت پرده ز روی		کروه دندان و پشت چوگانست
آخر هر کس از دو بیرون نیست		یا برآورد نیست، یا زد نیست
نه به آخر همه بفرساید؟		هرکه انجام راست فرسد نیست
چون تیغ به دست آری، مردم نتوان کشت		نزدیک خداوند بدی نیست فرامشت

دلا تا به کی، از در دوست دوری

شنبه 15 بهمن 1390برچسب:,

:: 11:36 :: نويسنده : شوریده

دلا تا به کی، از در دوست دوری		گرفتار دام سرای غروری؟
نه بر دل تو را، از غم دوست،دردی		نه بر چهره از خاک آن کوی، گردی
ز گلزار معنی، نه رنگی، نه بویی		در این کهنه گنبد، نه هایی، نه هویی
تو را خواب غفلت گرفته است در بر		چه خواب گران است، الله اکبر
چرا این چنین عاجز و بی‌نوایی		بکن جستجویی، بزن دست و پایی
سوئال علاج، از طبیبان دین کن		توسل به ارواح آن طیبین کن
دو دست دعا را برآور، به زاری		همی گو به صد عجز و صد خواستاری:
الهی به زهرا، الهی به سبطین		که می‌خواندشان، مصطفی قرةالعین
الهی به سجاد، آن معدن علم		الهی به باقر، شه کشور حلم
الهی به صادق، امام اعاظم		الهی، به اعزاز موسی کاظم
الهی، به شاه رضا، قائد دین		به حق تقی، خسرو ملک تمکین
الهی، به نقی، شاه عسکر		بدان عسکری کز ملک داشت لشکر
الهی به مهدی که سالار دین است		شه پیشوایان اهل یقین است
که بر حال زار بهائی عاصی		سر دفتر اهل جرم و معاصی
که در دام نفس و هوی اوفتاده		به لهو و لعب، عمر بر باد داده

ببخشا و از چاه حرمان بر آرش		به بازار محشر، مکن شرمسارش
برون آرش از خجلت رو سیاهی		الهی، الهی، الهی، الهی

رودکی

جمعه 14 بهمن 1390برچسب:,

:: 21:48 :: نويسنده : شوریده

ابوعبدالله جعفربن محمدبن حکیم‌بن عبدالرحمن‌بن آدم رودکی

زاده اواسط قرن سوم هجری قمری از شاعران ایرانی دورهٔ در سدهٔ چهارم هجری قمری است. او استاد شاعران آغاز قرن چهار هجری قمری ایران است. رودکی به روایتی از کودکی نابینا بوده‌است و به‌روایتی بعدها کور شد. او در روستایی به‌نام بَنُج رودک ^[۱] (در تاجیکستان امروزی) در ناحیه رودک در نزدیکی نخشب و سمرقند به دنیا آمد.رودکی را نخستین شاعر بزرگ پارسی‌گوی و پدر شعر پارسی می‌دانند که به این خاطر است که تا پیش از وی کسی دیوان شعر نداشته‌است و این از نوشته‌های ایرانی عربی نویس هم عصر رودکی- ابوحاتم رازی مسجل می‌گردد.

ادامه مطلب ...

صفحه قبل 1 صفحه بعد